Teatralna
Karuzela rozkręcona!
Jingiel!
Deszcz
nikogo nie przestraszył!
Jingiel!
Babeczki
zjedzone!
Jingiel!
Rękodzieło
kupione!
Jingiel!
Festiwal
otwarty!
Jingiel!
Kazio
już podbił serca wszystkich!
Jingiel!
Piosenki
zaśpiewane i wyskakane!
Jingiel!
Karuzele
wyklejone!
Jingiel!
Hocki-klocki
postawione!
Jingie!
Ilustracje
obejrzane!
J
I N G I E L!
Z
perspektywy obserwatora wychwytującego uśmiechnięte twarze, uściski i
zaciekawione spojrzenia:
TEATRALNA
KARUZELA: DZIEŃ 1.
Dzień
Dziecka jest wspaniałym pretekstem do świętowania na sposoby niebanalne. III
Festiwal Teatralna Karuzela to
propozycja idealna, tym bardziej, że Dzień Dziecka w perspektywie organizatorów
nikogo pod względem wiekowym nie wyklucza. Przeciwnie – we wspólnocie rodziców,
ich pociech oraz wszystkich zainteresowanych teatrem dla dzieci i młodzieży –
rozkręca wydarzenia przez cały tydzień.
Dobrze mieć pewność, że
festiwal tworzony jest przez zespół w pełni świadomy problemów i wyzwań, jakie
stoją przed najmłodszymi. Materia teatru, wszelkich form wizualnych i
audiowizualnych, to doskonałe medium pośredniczące w dialogu. Ich potencjał
wykorzystano już na samym początku, dając możliwość aktywizacji festiwalowej
publiczności oraz zwracając się do niej w bezpośrednich słowach.
Koncert Piosenek do grania na nosie stanowi doskonały prolog i swoistą
zapowiedź kolejnych festiwalowych dni. Pomiędzy życzeniami do wszystkich dzieci
oraz tych, którzy dziećmi się czują, czy jeszcze z dziecięctwa nie wyrośli oraz
nie mają zamiaru wyrastać, wkradały się też zdania problematyzujące program
Teatralnej Karuzeli. Z myślą o traktowaniu najmłodszych jako podmioty świadome
i działające w pełni autonomicznie, Konrad Dworakowski (dyrektor Teatru PINOKIO
oraz festiwalu) opowiadał o wydarzeniach towarzyszących. Warsztaty „sprawdzone”
na dorosłych, tym razem stworzą przestrzeń dla kreatywnych opowieści snutych
językiem dzieci.
Ale zanim organizatorzy
Karuzeli oddadzą głos najmłodszym, ich głowy i ciała wypełniły dźwięki zagrane
na nosie. W szale podskoków oraz buntowniczych zawołań „trzeba dzieciom pokój
dać!”, dopatrzeć można się było obrazów cudownych: rodziców tańczących ze
swoimi pociechami, maluchów spontanicznie przytulających się do mam, spojrzeń
pełnych szczęścia i poczucia bezpieczeństwa. Cudowny Dzień Dziecka, kochani
Państwo.
Niech pobrzmiewają echem
słowa o tym, że dorosłość nastanie, ale jeszcze nie teraz. Odwlekajmy ten
moment jak najdłużej. A dzisiejszy dzień zapamiętajmy, Drodzy Rodzice, w
powidokach kolorów, których nie dostrzegamy na co dzień, bo (rzekomo) nam nie
wypada. Wiraże Teatralnej Karuzeli, to obroty szczęśliwej publiczności. Kręćmy
następne kółeczko!
fot. Kasia
Koba
Patrycja Terciak
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz